LTV (z ang. Loan to Value) to wskaźnik, za pomocą którego banki mogą ocenić ryzyko kredytowe związane z udzielaniem kredytów hipotecznych. Pojęcie to oznacza stosunek kwoty kredytu do wartości zabezpieczenia. W przypadku kredytów hipotecznych zabezpieczeniem najczęściej będzie nieruchomość, którą nabywamy. Im więcej bank musi pożyczyć w stosunku do wartości zabezpieczenia, tym większe ryzyko ponosi.
Wysokość LTV uzależniona jest więc od wartości wkładu własnego, jaki wniesiemy podczas zakupu nieruchomości.
Wskaźnik LTV wyrażony jest w ujęciu procentowym i obliczymy go za pomocą prostego wzoru:
Przykładowo, jeżeli nabywamy nieruchomość za kwotę 300 tys. i nasz wkład własny stanowi 60 tys. to LTV stanowi 80%. Im niższe LTV, czyli im więcej mamy wkładu własnego, tym niższe będzie ryzyko dla banku związane z udzieleniem kredytu. Niższe LTV może również pozytywnie wpłynąć na warunki kredytu hipotecznego, dzięki czemu otrzymamy korzystniejszą ofertę.
Aby ograniczyć ryzyko, banki stosują maksymalny poziom wskaźnika LTV. Jego wysokość uzależniona jest od zaleceń Komisji Nadzoru Finansowego i musi być zgodna z Rekomendacją S. Aktualnie poziom wskaźnika może wynosić maksymalnie 80%.
W przypadku, kiedy bank zaproponuje wyższy wskaźnik LTV, konieczne będzie zastosowanie ubezpieczenia (wpłynie to bezpośrednio na wzrost kosztów kredytu) lub dodatkowego zabezpieczenia kredytu np. w postaci blokady środków na rachunku, zastawu na obligacjach Skarbu Państwa lub przeniesienia na rzecz banku środków zgromadzonych na IKE.
Wskaźnik LTV (oprócz kredytów hipotecznych) stosowany jest również przy wszelkich produktach kredytowych z zabezpieczeniem, czyli np. kredytach samochodowych lub pożyczkach pod zastaw.