ICO (z ang. Initial Coin Offering) stanowi jeden ze sposobów ubiegania się przez firmy o dodatkowy kapitał. Opiera się na zakupie przez potencjalnego inwestora dedykowanych monet wirtualnych, a nie rzeczywistych akcji firmy. Pozwala to sfinansować projekt, którego założeniem jest osiągnięcie sukcesu dopiero w przyszłości. Oznacza to, że ICO ma charakter spekulacyjny. Głównym założeniem jest to, aby inwestor poprzez zakup wirtualnych tokenów, zagwarantował siebie dostęp do platformy projektu jako pierwszy.
Pojęcie ICO najczęściej spotykane jest w kontekście startupów, kiedy ważne jest, aby pozyskać dodatkowe finansowanie w krótkim czasie. W tym przypadku umowy inwestycyjne zastępowane są kontraktami inteligentnymi, dzięki czemu możliwa jest płatność w wirtualnej walucie.
Podstawowym krokiem, aby uzyskać dofinansowanie w ramach ICO, jest rejestracja projektu na odpowiedniej wirtualnej platformie. Następnie każdy inwestor, zainteresowany zainwestowaniem w konkretny projekt, może wpłacić pieniądze, które przeliczane są na odpowiednią liczbę tokenów. Kiedy zostanie osiągnięta minimalna liczba tokenów, to inteligentny kontrakt przesyła środki do emitenta i dokonuje rejestracji tokenów na kontach inwestorów. W przypadku, kiedy minimalna wartość tokenów nie zostanie zebrana, to środki wracają do portfeli inwestorów. Proces ten jest zatem całkowicie zautomatyzowany i działa wyłącznie w przestrzeni cyfrowej.
ICO wykorzystywany jest głównie przez nowe firmy, czyli tzw. startupy jako jedna z opcji pozyskiwania funduszy. Za pomocą ICO firmy te mogą oferować i promować własne produkty i usługi. Możliwość udziału osób trzecich podobna jest do zakupu akcji korporacyjnych. Nie są one jednak regulowane. Główną cechą jest to, że unikają zaangażowania w proces pośredników tj.: banki lub dealerów papierów wartościowych.